Iliad

Το Iliad του Reiner Knizia σε βάζει στο πεδίο μάχης της αρχαίας Τροίας, εκεί όπου οι πολεμιστές έλυναν τις διαφορές τους με δόρατα, ασπίδες και θεϊκές παρεμβάσεις – αντί για παθη aggressive μηνύματα στο group chat.

Οι παίκτες αναλαμβάνουν ρόλο στρατηγών που ρίχνουν κάρτες για να ενισχύσουν τον στρατό τους, να ξεγελάσουν αντιπάλους και να διεκδικήσουν την πόλη. Αν δεν σε μαχαιρώσει ο διπλανός παίκτης με μια ύπουλη κάρτα, θα το κάνει κάποιος “θεός” που εμφανίζεται από το πουθενά, γιατί η μυθολογία αγαπάει το δράμα.

Κανόνες σε 50’’ (ή όσο θα άντεχε ο Αχιλλέας πριν ξαναθυμηθεί την “τιμή του”):

• Παίζεις κάρτες για να στήσεις ή να ενισχύσεις στρατεύματα σε μάχες γύρω από τα τείχη της Τροίας

• Οι κάρτες δίνουν στρατιώτες, ήρωες, άρματα, τείχη και ειδικά events (a.k.a. “θεϊκές ξαφνικές βλακείες”)

• Όταν όλοι περάσουν, συγκρίνετε δυνάμεις — ο πιο ισχυρός κερδίζει τη μάχη και τους πόντους

• Μπλοφάρισμα, timing και sabotage είναι βασικά εργαλεία… όπως και στην Ιλιάδα, βασικά

• Ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους στο τέλος, στεφανώνεται βασιλιάς της Τροίας ή καταστροφέας της — λεπτομέρειες…

Με γρήγορο γύρισμα, εντάσεις, ανατροπές και αρκετό “πολεμικό κουτσομπολιό” ώστε να ραγίσει κι η ασπίδα του Έκτορα, το Iliad είναι ιδανικό για όσους λατρεύουν card-driven strategy με δόσεις επικολυρικής… κακίας.